(Masalda anlatılanlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve olaylarla ilişkisi yoktur) Adamın bir varmış, ama aslında çok yokmuş. Aslında varmış da, yani… pek de var sayılmazmış. Anlatması zormuş bizimkini. Şöyle gibiymiş; hem varmış hem yokmuş. Niye mi öyleymiş? Aslında öyle doğmamış tabi. Sonradan olmuş. Daha doğrusu sonradan bu hale getirmişler. Yoksa ne suçu varmış ki yavrucağın? Aklı bir şeylere ermeye başlayınca demişler ki: - Fener mi Galata mı? - Kartal mı Trabzon mu? Afallamış bizimki. Akıl dediğin şeyin daha iyi işlere yaradığını düşünmüş küçük aklıyla. Ama kırkıncı kez aynı soru sorulunca atlamış heyecanla: - En büyük Gayatasayay! O andan sonra her derdin üstünde bir dert, her heyecanın üstünde bir heyecan, her kederin üstünde bir kederi varmış bizimkinin: Varsa yoksa Gayatasayay. Haksızlıklar, adaletsizlikler, yoksulluklar anlamsızlaşmış. Çünkü hayatın tek anlamı: Galatasayay. Artık canı olsunmuş takımına feda. Birileri ensesine vurup parasını alsa d...