Mustafa YILMAZ

Bu toprakların, bu topraklar üzerinde yaşayan insanların geçmişinde, bugününde ve (şüphesiz) geleceğinde en belirgin motif hiç şüphesiz ki İslam’dır. Eskilerin ifadesiyle din-i mübîn ev hayatımızdan iş hayatımıza, eğlencemizden yaslarımıza kadar her ânımızı hak olan buyruk ve öğütleriyle şekillendirir. Birliğimizin, huzurumuzun ve istikbalimizin güvencesi de Rabbimizin bu irade beyanlarıdır. İlahi kelamının toplandığı Kur’an-ı Kerim’idir. Son birkaç yüzyıldır Kur’an ikliminden uzaklaştığımız için düştüğümüz durum ortada. Cumhuriyet öncesi başlayan bu zillet, Cumhuriyet dönemi ile dayanılmaz bir hal aldı. Kur’an harfleri yasaklandı, okuyan okutan tutuklandı, Mushaflar kese kâğıdı yapıldı. Birkaç nesil Kur’an’ı hiç öğrenemedi. Doğal olarak bu yaranın sarılması da nesiller sürdü, sürüyor. Bugün bu zulümlerin sancıları devam ediyor. Halen tam anlamıyla Kur’an’la hakkıyla buluşabilmiş değiliz. Hâlâ tilavetten kıraate ve tertile varabilmek için çok yolumuz var. Yani Allah kelamını okuma...

Her milletin kültüründen doğan ve medeniyeti oluşturan, kendi içinden doğan ve genetik kodlarıyla uyum sağlayan bazı tezahürleri vardır. Bu tezahürlerle geçmişe tutunur ve geleceğe yürür. Adetleri, gelenekleri, mimarisi, yeme-içmesi bu tezahürlerdir ve milleti millet yapar. Daha da önemlisi millet tutar. Medeniyet sahibi bir milleti, hiç bitmeyen bir merdivene tırmanan bir insana benzetirim. Tırmanmış olduğu basamaklar geçmiş birikimidir. Çıkacağı her yeni basamağı da geçmiş birikimi üzerine ve ona uygun bir şekilde üste koymalıdır. Geçmiş kültürel birikimi inkâr etmek, altını boşaltır. Düşmek kaçınılmazdır. Geçmişini tanımadan yeni basamaklar koymaksa ancak boşa çabadır. Bugün yıkılmazsa elbet yarın yıkılır. Peki biz tırmananlardan mıyız? Olduğu yerde kalanlardan mıyız? Düşmek üzere olanlardan mıyız? Yoksa çoktan düştük de farkında olmayanlardan mıyız? Karar yüce İslam ümmetinindir. Ancak pek iç açıcı bir durumda olmadığımıza dair söylentiler de yok değil. Osmanlı’nın s...

Pek çoğumuz fark etmesek de Postmodern felsefe bilimden sanata, eğitimden medyaya her alanda bizi çepeçevre kuşatmış durumda. Bilinç altımıza yerleşen ve düşünmeye bile fırsat verilmeyen davranışlar hep bu felsefenin etkisiyle oluşuyor ve bize de moda, akım, tarz gibi adlar altında dayatılıyor. Aslında dayatmak kelimesi fazla yerine oturmuyor çünkü biz zaten bunları memnuniyetle kabul ediyoruz. Rahmetli Nasreddin Hoca’nın “Sen de haklısın” fıkrası postmodernist düşünceyi çok güzel özetliyor. Yani tek bir doğru yoktur. Her fikir ve düşünce kendi içinde doğrudur. Dolayısıyla herkes düşünmekte, yaşamakta ve kendini ifade etmekte özgürdür. Bu özgürlük rüzgarı en çok da toplumları özgün yapan kültürleri, adetleri, gelenekleri ve dini hedef alıyor. “Batı tarzı yaşam tarzına entegre olmak” demek olan modernizm, özgürlük ambalajı altında modenizmin karşısındaki engelleri yıkmaya kast ediyor. Gençlerimize roman, sinema, dizi, gazete, okul ve reklamlarla bu özgürlük zehri şırınga ediliyor...

(Masalda anlatılanlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve olaylarla ilişkisi yoktur) Adamın bir varmış, ama aslında çok yokmuş. Aslında varmış da, yani… pek de var sayılmazmış. Anlatması zormuş bizimkini. Şöyle gibiymiş; hem varmış hem yokmuş. Niye mi öyleymiş? Aslında öyle doğmamış tabi. Sonradan olmuş. Daha doğrusu sonradan bu hale getirmişler.  Yoksa ne suçu varmış ki yavrucağın? Aklı bir şeylere ermeye başlayınca demişler ki: - Fener mi Galata mı? - Kartal mı Trabzon mu? Afallamış bizimki. Akıl dediğin şeyin daha iyi işlere yaradığını düşünmüş küçük aklıyla. Ama kırkıncı kez aynı soru sorulunca atlamış heyecanla: - En büyük Gayatasayay! O andan sonra her derdin üstünde bir dert, her heyecanın üstünde bir heyecan, her kederin üstünde bir kederi varmış bizimkinin: Varsa yoksa Gayatasayay. Haksızlıklar, adaletsizlikler, yoksulluklar anlamsızlaşmış. Çünkü hayatın tek anlamı: Galatasayay. Artık canı olsunmuş takımına feda. Birileri ensesine vurup parasını alsa d...