Müslümanlar uzun zamandan beri içinden çıkılmaz bir kısır döngünün içinde kıvranıyor. “Din terakkiye mâni midir?” sorusu ile başlayan Müslümanların savunmaya geçiş dönemi bugün “İslami terör var mıdır?” sorusu ile devam ediyor. Sorular dönem dönem değişiyor ama netice değişmiyor. Soruları batı üretiyor, Müslümanlar sanık sandalyesinde kan ter içinde sorulara cevap verip kendini temize çıkartmaya çalışıyor. Sorulara cevap verme psikolojisi o kadar baskın geliyor ki kimse “Batı ne zaman yargıç koltuğuna oturdu da bana soru soruyor” veya “Ben ne zaman sanık sandalyesine oturdum ve cevap vermek mecburiyetinde kalıyorum” diyemiyor. Diyen bir iki cılız ses de mahkeme salonundaki bindirilmiş güruhların gürültüsü arasında duyulmuyor.
Yazıyı okuyan birçok genç kardeşlerimiz belki “Din terakkiye mâni midir?” cümlesinin ne anlama geldiğini bile anlamayacak. Anlayamayanlar için biraz okuma molası tavsiye ediyorum. Anlayanlar için yazıya devam edeyim.
Müslüman izzet sahibidir. Doğru yolda yürüyen ve doğru olan odur. Allah’a gerçekten inanıyorsa ve inancının gereklerini yerine getirme konusunda ihlas ve gayret sahibiyse “… Eğer inanıyorsanız üstün olan sizlersiniz” (Âl-i İmrân, 139) ayetini kendine şiar edinir. Bu şiar, yaptığı ve yapacağı her şeyde tek ölçüsünün Allah rızası olması neticesini doğurur. Temiz olacaksa Allah emrettiği için temiz olur. Dürüst olacaksa Hz. Peygamber öyle olduğu için yalan söylemez. Çalışkan olacaksa ilahi kitabı öyle yazdığı için çalışır.
Ümmet olarak düzeltmemiz gereken birinci nokta burası. Sokakta, okulda, televizyonda kendimizi bambaşka bir ölçüyle tartıyoruz. Temizlik söz konusu olduğunda “Avrupa’da sokaklar tertemiz” cümlesiyle başlayıp “Biz adam olmayız” cümlesiyle kendimizi aşağılıyoruz. Dürüst olunacaksa “Batı ülkelerinde…” cümlesiyle başlayıp “Bizden adam olmaz” cümlesiyle kendi kendimizi gömüyoruz. Çalışkan olunacaksa “Adamlar çalışıyor abi…” diye başlayıp tembellikte kendimize altın madalya veriyoruz. Peki; bizim değerlerimiz, ahlakımız, inandığımız ayetler, hadisler bunları zaten emretmiyor mu? Oradan referansla temiz, dürüst ve çalışkan olmaya çalışmak niçin prim yapmıyor?
Küçük yaştan itibaren batı dünyasını överek, severek, hayran ol(durul)arak yetiştirilmiş olduğumuz bir gerçek. Ama akıl başa gelip yetişkin insanlar olduktan sonra özeleştiri yapmadan hayata devam etmek de kabul edilebilir değil. Yeryüzünde yaşayan kimseyi aşağılamadan; fakat Müslüman izzetini de kaybetmeden şu soruyu kendimize sormak boynumuzun borcudur:
Annem bana “Dürüst bir insan olarak yaşa evladım. Eğer dürüstlüğü bırakırsan hakkımı sana helal etmem” derse benim dünya yüzeyinde yaşayan ikinci bir âdemoğlundan “dürüst olmak lazım” öğüdüne ihtiyacım olur mu? Ben zaten annemden öğüdü almışım. Onun sözünden çıkmam. Başkasının öğüdüne ve örnekliğine de ihtiyaç duymam. Dürüstlük konusunda kimseye öykünmem. Çünkü annemin sözü benim için baş tacıdır.
Allah da bana “Dürüst bir insan olarak yaşa. Eğer dürüstlüğü bırakırsan buna rızam yoktur” diyorsa benim dünya yüzeyinde yaşayan ikinci bir âdemoğlundan “dürüst olmak lazım” öğüdüne ihtiyacım olur mu? Ben zaten Rabbimin öğüdü almışım. Onun sözünden çıkmam. Başkasının öğüdüne ve örnekliğine de ihtiyaç duymam. Dürüstlük konusunda kimseye öykünmem. Çünkü Rabbimin sözü benim için baş tacıdır.
Bu kadar kelamdan sonra söz ister istemez Yeni Zelanda’da geçen Cuma şehit edilen 50 Müslüman kardeşimizin ardından yaşananlara geliyor. Basılı, dijital ve sosyal medyada yazılıp çizilenleri ibretle izliyoruz. Katliamın yaşandığı ülkede yönetici koltuğunda oturanların aslında ne kadar üzgün olduğu, Müslümanları aslında ne kadar sevdikleri, televizyonlarında canlı yayında ezan okuttukları, başörtü taktıkları öylesine güzel görsellerle anlatılıyor ki neredeyse insanın özür dileyesi geliyor. Bu tür haberlerden etkilenerek “Adamlarda insanlık var abi…” diyen Müslüman kardeşlerime hatırlatmak istiyorum:
50 Müslüman kardeşimiz onların topraklarında, korumasında ve sorumluluğunda değil miydi?
Cani ruhlu bir terörist bu katliamı yapacağını sosyal medyada 70 sayfalık manifestoyla ilan etmiş ve katliamı da canlı olarak yayınlamışken hiçbir önlem almadan seyreden o ülkenin yöneticileri değil midir?
O ülkenin yöneticilerinin başörtüsü takmak veya televizyonlarında ezan okutmaktan önce yapması gerekenleri yapmadıkları için hesap vermeleri gerekmez mi?
…
Yazının başına dönelim. 50 kardeşimizin camide ibadet halinde iken öldürülmesine seyirci kalan bir ülkenin yöneticilerini hüzünlü ve başörtülü görünce “Adamlarda insanlık var abi…” demeden bir özeleştiri yapalım. Yapamazsak “Hem öldürürüm hem de kahraman olurum” planları yapanların planlarına dekor olmaya devam ederiz.
Sahi aklıma geldi. Yeni Zelanda nerenin valiliğiydi? İngiltere’nin mi? Yeni Zelanda’nın devlet başkanı kimdi? İngiltere Kraliçesi mi?
Yorumlar
Yorum Gönder